Kokkie’s Verhalen

Dit verhaaltje was oorspronkelijk gepost op 22 september 2010 Het is weer een mooie dag en ik heb zin om nergens aan te denken. Is vaak moeilijk met een kop vol alsmaar draaiende tandwieltjes, hefboompjes en hendeltjes, maar als ik mijn best doe, lukt het wel. De beste plek is dan, voor mij althans, buiten. Gewoon ergens in de tuin, …

Uitgerekend op de dag (nacht eigenlijk) van aankomst bleek dat ons dak gerenoveerd werd.

Geheel ongepland ben ik op het hoofdkantoor van een detacheringsbureau voor technisch kaderpersoneel gaan werken.

Spelregels voor het gebruik van Twitter.

“Zoek je ruzie?” Hoe vaak ik dat gehoord heb op het schoolplein, vroeger. Veelal kwam daar, bijna als vanzelfsprekend, nog een korte toevoeging bij: “Kejje krijge!”

Heel lang geleden, op de kleuterschool, had ik een schoolvriendinnetje. Niet zomaar eentje, nee, een heuse vriendin die ik ook na schooltijd zag. Haar ouders kenden mijn ouders en we woonden in dezelfde straat.